Blog: Bob Jan Schoot Uiterkamp

“Wanneer ben je jouw kracht verloren?” Als ik opkijk zie ik haar betraande ogen. Vandaag is het precies acht jaar geleden dat haar moeder is overleden. Ze hadden een hechte band. Sinds het overlijden voelt ze een leegte en gebrek aan kracht. Haar steunpilaar is weggevallen. Nee, ze gelooft niet dat haar moeder nog ergens is en het lukt haar niet om een plek te vinden om in contact met haar te zijn. Ik ben geraakt en volg mijn impuls: “Sta je open voor een oefening?” Ik laat haar een voor haar fijne plek uitzoeken naast het bospad. Tijdens de aandachtsoefening vraag ik of ze haar handen op haar hart wil leggen. Een kerkklok luidt in de verte. Ik kijk naar haar terwijl de tranen haar mascara wegspoelen. “Wat gebeurt er?” vraag ik. “Mijn moeder houdt mijn hand vast.”

Jolanda (niet haar echte naam) heeft last van burn-out klachten en de wens om handvatten te vinden om meer voldoening te ervaren in haar werk en leven. Vorige maand hebben we een intakegesprek gehad. Vanochtend stapte ik verwachtingsvol op de fiets naar de bossen bij Hotel Gaia voor het eerste coachgesprek. Het is altijd bijzonder en ook spannend om echt aan de slag te gaan met elkaar. Stiekem voel ik ook altijd een beetje weerstand voor het eerste gesprek, want hoe zou het contact lopen? Krijgen we helder waar het echt over moet gaan? Wil iemand ook echt aan de slag en kan ik daarbij de begeleiding bieden die nodig is? Op basis van de intake en de voorbereidingsopdrachten is mijn indruk dat Jolanda een echte helper is. Voor iedereen staat ze klaar. Met haar eigen behoeften staat ze nauwelijks in contact. Daardoor is het moeilijk haar grenzen aan te geven en te voelen naar wat voor inrichting van haar werkende leven ze op zoek is.

Net als vandaag in het gesprek met Jolanda word ik keer op keer geïnspireerd door de wendingen die gesprekken met coachees nemen. Zo vaak is er dat ene moment waarin het hart met daarin verdriet, verlangen, weerstand, schuld of schaamte zich opent en de verdere weg wijst. Het hart dat vaak zo’n ondergeschoven rol heeft in ons leven terwijl daar zoveel wijsheid ligt om ons de weg te wijzen.

Als we na anderhalf uur de sessie afsluiten vraag ik wat ze meeneemt naar huis. Ze zegt dat ze heeft ervaren dat ze met het verlies van haar moeder geen steunpilaar is verloren. Ze is dankbaar dat haar moeder in haar voortleeft en dat ze er op mag vertrouwen dat ze de kracht van haar moeder in zich meedraagt. Thuis gaat ze aan de slag met haar verbeelding voor de toekomst. Ze schrijft een brief aan haar toekomstige zelf exact één jaar van vandaag. In de brief vertelt ze wat voor waanzinnig jaar ze gehad heeft. Over twee weken gaan we samen weer op pad. Ik ben benieuwd wat we daarin tegenkomen. 

Op ontdekkingstocht naar een Betekenisvol Leven’

Bob Jan schreef het boek ‘PACE Op Ontdekkingstocht naar een Betekenisvol Leven’. Het beschrijft op open wijze zijn persoonlijke zoektocht naar de zin van het bestaan. In die zoektocht wordt hij gegrepen door het boeddhisme en leert hij de taal van zijn hart verstaan. PACE vloeit daaruit voort als richtingwijzer voor zelfinzicht, liefde, betekenis en hoop. Hij hoopt dat het boek een waardevolle leidraad is voor mensen die het verlangen hebben om vanuit het hart te leven in een wereld die vraagt om mensen met een liefdevol kompas én lef.  

Bob Jan Schoot Uiterkamp is wandelcoach. Hij begeleidt ambitieuze twintigers en dertigers die het verlangen hebben om meer betekenis in werk en persoonlijk leven te ervaren. In 2021 richtte hij ‘De IJsselcoach’ op.